انتخاب ساز موسیقی؛ کدام ساز را برای نواختن انتخاب کنیم؟.

ساز زدن یکی از بهترین لذت های زندگی است. فرقی نمی‌کند در کودکی شروع به یادگیری کنیم، عضو گروه موسیقی باشیم یا پس از اینکه بچه‌های‌مان از آب‌وگل درآمدند، نواختن ساز را یاد بگیریم! اگر به موسیقی و نواختن ساز علاقه دارید اما نمی‌دانید چه سازی را انتخاب کنید، این مطلب به دردتان می‌خورد. با ما همراه باشید تا شما را با سه گام برای انتخاب ساز موسیقی آشنا کنیم.

آشنایی با خانواده ساز‌ها؛ اولین گام انتخاب ساز موسیقی

۱. با پیانو یا کیبورد شروع کنید

پیانو برای تازه‌کارها ساز رایجی است زیرا این ساز کمک می‌کند موسیقی را به‌راستی درک کنیم. پیانو در انواع فرهنگ‌ها و سبک‌های موسیقی، سازی رایج است. فرقی نمی‌کند در چه سنی باشید؛ پیانو یا کیبورد انتخاب خوبی برای یادگیری موسیقی و نواختن یک ساز است.

بعد از آموختن پیانو، برخی از سازها را هم می‌توانید با کمی تمرین بنوازید، مانند اُرگ، آکاردئون، سینتی‌سایزر، هارپسی‌کورد (سازی بین پیانو و چنگ) و هارمونیوم (ساز بادی کوچکی شبیه ارگ که با انگشتان نواخته می‌شود).

۲. گیتار را امتحان کنید

شاید با خود بگویید که پیانو ساز خیلی گران‌قیمتی است، جاگیر است یا به هر علتی دسترسی به آن تقریبا برای‌تان غیرممکن باشد، در این صورت نواختن گیتار را به شما پیشنهاد می‌کنیم. یادگیری نواختن گیتار درهای بسیاری را در سبک‌های مختلف ـ از موسیقی کلاسیک گرفته تا دِث‌متال ـ به روی‌تان باز می‌کند. گیتار بیش از هر ساز دیگری در فرهنگ عامیانه اثرگذار بوده است. بیشتر آدم‌هایی که تصمیم می‌گیرند ساز بزنند، در گام نخست به گیتار فکر می‌کنند. بهتر است با گیتار آتیک یا الکتریک شروع کنید.

بعد از حرفه‌ای شدن در اصول کلی نواختن گیتار، می‌توانید سایر سازهای شش‌سیمه را هم بنوازید، مانند گیتارباس، ماندولین، بانجو، هارپ (چنگ) و دولسیمر (سازی شبیه به سنتور).

در سازهای سنتی ایرانی، انواع تار، سه‌تار و تنبور، عود و… در این دسته جای می‌گیرند.

۳. سازهای کلاسیک را در نظر بگیرید

نوازندگی سازهای کلاسیک در ارکسترها، کوارتت‌های زهی و دیگر رویدادهای موسیقایی، یکی از معتبرترین حرفه‌ها در دنیای موسیقی است. اگر به نوای موسیقی کلاسیک علاقه دارید، سازهای کلاسیک را امتحان کنید. شاید این سازها کمی تجملاتی به نظر برسند اما باید بدانید استفاده از آنها در انواع موسیقی و حتی موسیقی قومی رایج است. سازهای کلاسیک زهی عبارت‌اند از:

ویولن

در دنیای موسیقی، ویولن پیشتاز سازهای زهی است. ویولن دامنه‌ٔ صوتی خوبی دارد و در دست گرفتن آن ساده است. کمتر سازی رسایی ویولن را دارد.

ویولا یا ویولن‌آلتو

کمی بزرگ‌تر از ویولن است و صدایی بم‌تر دارد. اگر دست‌های بلندتر و بزرگ‌تر دارید، ممکن است ویولا برای‌تان مناسب‌تر از ویولن باشد.

ویولنسل

ویولنسل خیلی بزرگ‌تر از ویولن است. باید آن را در حالت نشسته و با قرار دادن آن بین زانوهای‌تان بنوازید. ویولنسل صدایی غنی و بم، مانند صدای مردانه دارد. همچنین درحالی‌‌که می‌تواند ارتفاع صوتی ویولن را خلق کند، به‌شدت آهنگین است.

کُنترباس

در میان سازهای هم‌خانوادهٔ ویولن، کنترباس بم‌ترین صدا را دارد. در موسیقی کلاسیک، این ساز اغلب با آرشه و گاهی برای تأثیرگذاری بیشتر با زخمه نواخته می‌شود. اما در موسیقی جاز یا بلوگرس، معمولا با زخمه و گاهی با آرشه نواخته می‌شود.

در سازهای سنتی ایرانی، انواع کمانچه در این دسته جای می‌گیرند.

به‌نظر دالیا میگِل»، استاد ویولن، خوب است بچه‌ها را به یادگیری نواختن ویولن تشویق کنیم. ویولن ساز خوبی برای بچه‌هاست زیرا به‌خوبی آنها را درگیر می‌کند. هرچند ویولن یکی از پیچیده‌ترین سازهاست، اما مربی می‌تواند نواختن آن را به کاری جذاب و سرگرم‌کننده تبدیل کند.

۴. سازهای بادی برنجی را در دست بگیرید

سازهای بادی، چه ساده باشند چه پیچیده، در واقع لوله‌هایی فی هستند با دریچه‌ها و دکمه‌هایی که گام موسیقی را تغییر می‌دهند. برای نواختن سازهای بادی باید در آنها بدمید. این دسته سازها در انواع کنسرت‌ها، ارکسترها، گروهای جاز و گروه‌های موسیقی نظامی به کار می‌روند. همچنین در موسیقی سول و آر. اند. بی (R&B) کلاسیک به‌عنوان ساز ترکیبی استفاده می‌شوند. برخی از سازهای بادی برنجی عبارت‌اند از: ترومپت، ترومبون، توبا، کُر یا هورن، باریتون و سوسافون.

۵. سازهای بادی چوبی را فراموش نکنید

سازهای بادی چوبی هم با دمیدن درون‌شان نواخته می‌شوند. در این سازها صدا با لرزش زبانه‌ها تولید می‌شود. البته سازهای بادی بدون زبانه، مانند فلوت هم وجود دارند. نواختن این سازها به قدرت بدنی نیاز دارد زیرا برای تولید صدا باید پیوسته در آنها بدمیم. سازهای بادی چوبی که نواهای زیبایی خلق می‌کنند، در موسیقی جاز و کلاسیک پرکاربرد هستند. برخی از سازهای بادی چوبی عبارت‌اند از: فلوت، پیکولو، فایف، ساکسیفون، کلارینت، اُبوا، هارمونیکا (سازدهنی) و باسون (فاگوت).

در سازهای سنتی ایرانی، نی در این دسته جای می‌گیرد.

۶. با سازهای کوبه‌ای ضرب‌آهنگ را درک کنید

ایجاد ضرب‌آهنگ (ریتم) وظیفهٔ سازهای کوبه‌ای است. در گروه‌های موسیقی مختلف، این کار با درام و ترکیب ابزارهای دیگر انجام می‌شود. سازهای کوبه‌ای شامل درام، ویبرافون، ماریمبا، زیلوفون، زنگوله، سنج و بانگو است.

در میان سازهای سنتی ایرانی، دایره، تنبک، دف و … در این دسته قرار می‌گیرند.

۷. ابزارهای نوی نواختن موسیقی را هم در نظر بگیرید

امروزه می‌توان با ابزارهای گوناگونی موسیقی خلق کرد. شاید در گوشهٔ خیابان نوازنده‌ای را ببینید که با چند قوطی رنگ نوایی دل‌نشین خلق می‌کند! ابزارهای نو هم در این میان جای خود را باز کرده‌اند. تبلت‌ها با انواع اپلیکیشن‌ها و ترن‌تیبل‌ها (ابزاری دایره‌ای و چرخنده که برای پخش موسیقی ضبط‌شده به کار می‌رود) از جملهٔ این ابزارهای نو هستند.

۸. گوشه‌چشمی به سازهای خاص داشته باشید

سازهای موسیقی بسیار متنوع‌تر از آن‌اند که بتوان همهٔ آنها را دسته‌بندی کرد. فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف سازهای سنتی خودشان را دارند. شاید بد نباشد گوشه‌چشمی به این سازها داشته باشید. برخی از آنها عبارت‌اند از:

انتخاب ساز مناسب

۱. پیش از انتخاب، سازهای مختلف را امتحان کنید

گیتار، ترومپت، ویولن و … را امتحان و نوایی خلق کنید. بی‌تردید، راه درازی تا خلق موسیقی دارید اما همین کافی است تا حس‌وحال نواختن سازهای مختلف دست‌تان بیاید و ببینید دوست دارید سال‌های آینده را به نواختن آنها سپری کنید یا نه. برای امتحان کردن سازهای مختلف می توانید به یک آموزشگاه موسیقی یا فروشگاه ادوات موسیقی بروید و از آنها بخواهید که سازها را در اختیارتان قرار دهند تا تست کنید که چه سازی بیشتر به دلیتان می نشیند. اگر هم این امکان را ندارید می‌توانید با جست‌وجو در گوگل،‌ سازهای مختلف را بررسی کنید،‌با صدای آنها آشنا شوید و ببینید که چطور آنها را در دست می‌گیرند، چالش‌های هرکدام از آنها چیست و… .

۲. امکان‌های موجود را در نظر بگیرید

بیشتر گروه‌های موسیقی برای سازهای مختلف به نوازنده نیاز دارند. گروه‌های گوناگون را (در فرهنگ‌سراها یا مؤسسات آموزش موسیقی، مدرسه و دانشگاه)‌ بررسی کنید و ببینید برای چه سازی جای خالی دارند. بیشتر گروه‌ها امکان شروع کار را با سازی خاص فراهم می‌کنند؛ همچنین در ادامه به شما امکان تغییر ساز و گسترش دامنهٔ تجربه‌تان را می‌دهند.

۳. دامنهٔ انتخاب‌تان را محدود نکنید

شاید دل‌تان بخواهد دف بنوازید اما گروهی که عضوش هستید، به‌اندازهٔ کافی دف‌نواز دارد. سخت نگیرید و کار را با تنبک شروع کنید. بعدها می‌توانید به سراغ دف بروید.

۴. قد و هیکل‌تان را در نظر داشته باشید

برای کودکان با اندام کوچک‌شان هر سازی مناسب نیست. افتادن دندان‌های شیری بچه‌ها، همچنین داشتن ارتودنسی را در انتخاب سازهای بادی در نظر بگیرید. اندازهٔ دست‌ها و انگشت‌ها هم در انتخاب ساز مناسب مؤثر هستند.

شناسایی بهترین انتخاب

۱. ساز موردعلاقه‌تان را پیدا کنید

هنگام گوش دادن به موسیقی، چه نوایی بیشتر به دل‌تان می‌نشیند؟ در حال شنیدن موسیقی، آیا ضرب‌آهنگ را با انگشتان‌تان و ضربه زدن دنبال می‌کنید؟ این‌ موارد به شناسایی آنچه به‌راستی موردعلاقه‌تان است، کمک می‌کنند.

۲. موقعیت‌ و محدودیت‌های‌تان را در نظر بگیرید

شاید علاقهٔ شدیدی به درامز داشته باشید. اما ممکن است محل زندگی و سروصدای درامز، امکان نواختن را به شما ندهد. حواس‌تان به محدودیت‌های‌تان باشد. می‌توانید درامز دیجیتال را جایگزین کنید و صدایش را با گوشی و هدفون بشنوید. می‌توانید با انواع کم‌صداتر مانند درامز گا شروع کنید. شاید هم امکان نواختن در مؤسسه یا آموزشگاه را داشته باشید.

۳. انتخاب کنید

می‌توانید بررسی و ارزیابی انواع ساز را مدت‌ها ادامه دهید؛ اما یک کار دیگر هم می‌توانید انجام دهید: چشمان‌تان را ببندید و نام ۵ ساز نخستی را که به ذهن‌تان می‌رسد، روی کاغذ بنویسید. یکی از این سازها، بهترین انتخاب برای شماست. ممکن است نخستین ساز همان چیزی باشد که به‌راستی دوست دارید بنوازید یا سازی باشد که ترجیح می‌دهید موسیقی را با آن فرابگیرید.

با امتحان کردن سازها به‌نوبت، بیشتر به آنچه می‌خواهید نزدیک می‌شوید. با امتحان کردن ساز پنجم، احتمالا جواب را پیدا می‌کنید. به هر حال و به‌احتمال زیاد، از نواختن همهٔ این ۵ ساز لذت خواهید برد اما اینکه کدام‌یک برای شما بهترین است، بستگی به خودتان و شیوهٔ یادگیری‌تان دارد.

آیا شما ساز می‌زنید؟ چطور به این نتیجه رسیدید که ساز دل‌خواه‌تان چیست؟ دوست داریم تجربه‌تان از انتخاب ساز، یادگیری و نواختن آن را با ما در میان بگذارید.

سایت چطور

موسیـــــــقی.

موسیقی هنر اندیشیدن با نغمه هاست. هنری که همگام با کلام و حتی فراتر از کلام، بیانگر احساسات انسانی است.

 زیرا وقتی کلام، محدود می شود و دیگر به کار نمی آید، آنگاه موسیقی زبان باز می کند تا به قول شکسپیر حتی سینه های وحشی و دور از احساس نیز سحر شوند و به آرامش برسند. به همین دلیل، هنر موسیقی را راهی برای همدلی و همزمانی مردم پنج قاره می دانند.

در فرهنگ ما ایرانیان نیز موسیقی در تمام وقایع مهم زندگی انسان از تولد و ازدواج گرفته تا جشن خرمن و دامپروری و شیوه های کاشت و داشت و برداشت و بالاخره مراسم سوگ و سوگواری، حضوری جاودانه دارد.

چون به یاری موسیقی می توان سختی کار را از یاد برد، عشق را در قلب ها شکوفا کرد و رنج های روحی و جسمی را سبک نمود. برای مثال، در میان قشقایی ها، ناف بچه ها را با آوای چنگی ها می برند و مردگان را با موسیقی به خاک می سپارند. یا در لرستان، آوای "چمری" نغمه بسیار دلنشینی است که ضمن سخن از سوگ و اندوه، ماتم زدگان را به آرامش می رساند.

طی قرون متمادی، آموزش موسیقی در ایران به روش استاد و شاگردی بوده است تا هر هنرجو در جوار استاد، همراه با درس نوازندگی، درس زندگی را نیز بیاموزد، و این هنر نسل به نسل از اهل دردی به اهل دردی دیگر برسد.

اما در دهکده جهانی امروز، نمی توان تنها با تکیه بر روش آموزش گذشته، نیاز جامعه را به موسیقی تامین کرد و موسیقی سنتی را حفظ نمود و اشاعه داد و در موسیقی جهانی نیز حرفی برای گفتن داشت، بلکه انجام این کار با آموزش علمی و آکادمیک این رشته امکان پذیر است. به همین دلیل، رشته موسیقی برای اولین بار پس از انقلاب فرهنگی در سال 68 در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی ارائه گردید.
هدف رشته موسیقی تا پیش از سال 79، تربیت کارشناسان موسیقی ایران، به خصوص موسیقی دان بوده است. اما از سال 79 به بعد، این رشته، در گرایش های نوازندگی سازهای ایرانی و نوازندگی سازهای جهانی دانشجو می پذیرد. زیرا در حال حاضر هدف اصلی این رشته، تربیت، نوازندگان متخصص در سازهای ایرانی و جهانی است.

گرایش های نوازندگی سازهای ایرانی و جهانی

رشته موسیقی دارای دو بعد فن و تکنیک و درک هنر موسیقی است. در بعد فن و تکنیک، برنامه رشته موسیقی بر این اساس تدوین شده است که دانشجویان به صورت تخصصی در یک زمینه مشخص، یعنی نوازندگی یک ساز ایرانی یا جهانی، آموزش ببینند. در این میان، سازهای ایرانی شامل یکی از سازهای تار، سه تار، قانون، نی، کمانچه، قیچک، برپط یا عود، سنتور و رباب می شود و سازهای جهانی شامل پیانو، ویالون، گیتار، کلارینت، آبوا و فلوت می گردد.
موسیقی نظامی، یکی از شاخه های موسیقی است که با الهام از فرهنگ و هنر و سنت های هر جامعه و با بهره جویی از علم موسیقی، به تقویت روحیه سلحشوری در جسم و جان مبارزان و مدافعان هر کشور می پردازد. همچنین این موسیقی در مراسم استقبال یا بدرقه میهمانان رسمی یک کشور، در اجرای سرود و سلام ملل و در مراسم عزا، اعیاد و جشن های گوناگون حضور فعال و چشمگیری دارد.
در این میان، گرایش موسیقی نظامی با آموزش دروس تئوری و عملی مورد نیاز اعم از تربیت حس شنوایی، رهبری ارکستر سمفونیک و نظامی، گروه نوازی، اصول آهنگ سازی، آموزش پیانو و دانشجویان این رشته را برای هدایت یا رهبری ارکسترهای نظامی، آفرینش سرود و تنظیم آهنگ ها و مارش های نظامی آماده می سازد.

توانایی های لازم:

آیا می توان یکساله، دوساله، یا حتی چهارساله نوازنده شد و در رشته موسیقی حرفی برای گفتن داشت؟ بدون شک، چنین چیزی امکان پذیر نیست. به همین دلیل، دانشجوی این رشته باید از سنین کودکی یا نوجوانی، ساز را در دست گرفته و حداقل در نواختن یک ساز ایرانی یا جهانی مهارت داشته و دانشگاه برای او کلاس سیزدهم باشد.

برای شناخت این دسته از دانشجویان، رشته موسیقی به صورت نیمه متمرکز دانشجو می پذیرد. یعنی داوطلبانی که در آزمون سراسری گروه آزمایشی هنر در ردیف معرفی شدگان چند برابر ظرفیت رشته موسیقی قرار می گیرند باید در آزمون تخصصی و عملی موسیقی که شامل اطلاعات عمومی موسیقی، مبانی نظری و علمی موسیقی (تئوری موسیقی، سرایش و تربیت شنوایی) و نوازندگی یک ساز ایرانی یا جهانی می شود، شرکت کنند.

اسامی پذیرفته شدگان نهایی این رشته نیز با توجه به نتیجه آزمون های تخصصی و عملی مذکور اعلام می گردد. اما گذشته از موفقیت در آزمون عملی موسیقی، هنرجوی این رشته باید با کار و تلاش مستمر، دانش، معرفت و توانایی خود را افزایش دهد و در کنار آن بکوشد که از دنیای شگفت انگیز کودکی دور نشود. چون ذهن آماده و قلب زلال و شفاف یک کودک، قدرت دیدن زیبایی ها و شگفتی هایی را دارد که اکثر افراد بزرگ سال از درک آن عاجز هستند. به همین دلیل، یک نگاه کودکانه همراه با دانش و توانایی لازم می تواند عامل خلق آثار هنری جاودان باشد.

موقعیت شغلی در ایران:

آیا می دانید که موسیقی، در بهبود بسیاری از بیماری ها مانند بیماری های روانی و اختلالات گفتاری و شنیداری موثر است و باعث کاهش درد و ایجاد آرامش جسمی و روانی می گردد؟
آیا می دانید که موسیقی رشد گیاهان را بهتر و بیشتر می کند و در ازدیاد شیر دام ها موثر است؟
در واقع، موسیقی در جوامع امروزی کاربردهای بسیاری دارد که نشانگر قدرت جادویی این هنر است. اما متاسفانه در جامعه ما هنوز موسیقی جایگاه خویش را پیدا نکرده است. برای مثال، ما در زمینه موسیقی درمانی قدم موثری برنداشته ایم و هنوز عامه مردم با ارزش هنر موسیقی آشنا نیستند. البته در چند سال اخیر، شاهد پیشرفت روز افزون موسیقی هستیم و همین نشان می دهد که در حال حاضر نیاز مبرمی به کارشناسان، نوازندگان و آهنگ سازان هنرمند و متبحر داریم. افرادی که نه گندم نمای جو فروش، بلکه یاوران حقیقی این هنر اصیل و با ارزش باشند. چنین افرادی می توانند در مراکز و سازمان مختلفی مانند صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و فعالیت کنند.
همچنین می توانند به تدریس موسیقی و در صورت توانمندی لازم، به آهنگ سازی فیلم، رهبری ارکستر و یا حضور در ارکسترهای مختلف و ضبط آثار متفاوت بپردازند.
دانشجویان موسیقی نظامی نیز از ابتدای تحصیل، بورسیه ارتش جمهوری اسلامی هستند و در نهایت جذب این نهاد می شوند.

درس های این رشته در طول تحصیل:

تحلیل مبانی نظری موسیقی، سرایش، تاریخ موسیقی ایران، پیانوی عمومی، تربیت شنوایی، تاریخ موسیقی جهان، ساز شناسی موسیقی جهانی، شناسایی سازهای ایرانی، هارمونی.

دروس تخصصی گرایش نوازندگی موسیقی جهانی:

ساز جهانی (آموزش یک ساز جهانی که در هشت ترم ارائه می شود) مبانی صدا شناسی، ارکستر جهانی،  همراهی، آواز جمعی، فرم موسیقی، اجرای صحنه ای آواز جمعی، اجرای صحنه ای ساز جهانی، همنوازی، دشیفراژ، اجرای پایانی.

مبانی مطالعات ارتباطی و فناوری اطلاعات

جهان در آستانه تحولی ژرف و در کار پانهادن به عصری تازه است و نقش محوری وسایل ارتباط جمعی در این تحول مداوم و روز افزون، انکار ناپذیر است.
برقراری ارتباط با عامه مردم و گردآوری و تدوین اطلاعات درست و انتقال صحیح این اطلاعات به مردم از مهم ترین وظایف وسایل ارتباط جمعی است. اما بدون تردید، در دنیای پر هیاهو و پر رمز و راز کنونی، دنیایی که در آن، در حوزه فناوری های اطلاعات و ارتباطات هر روز شاهد تحولی جدید هستیم، تامین نیازهای اطلاعاتی مخاطبان وسایل ارتباط جمعی _ به ویژه رسانه های جدید_ بدون آن که گردانندگان این وسایل علم و تجربه کافی و مناسب داشته باشند، غیر ممکن است. رشته مطالعات ارتباطی و فناوری اطلاعات بنا بر همین ضرورت ایجاد شده است.

در این دوره با استفاده از دروس گوناگون علوم انسانی از جمله: ادبیات، علوم اجتماعی، علوم ی و علوم اقتصادی، دانشجویان اطلاعات لازم را برای حضور فعال در جامعه جهانی اطلاعاتی و کار با رسانه های جدید به دست می آورند و در نهایت می توانند حوزه های مختلف ارتباطی به ویژه فناوری های نوین را به خوبی بشناسند.

توانایی های لازم:

با توجه به ماهیت میان رشته ای مطالعات ارتباطی و فناوری اطلاعات، دانشجوی این رشته باید به مباحث بسیاری از جمله علوم اجتماعی، علوم ی، حقوق، علوم اقتصادی، ادبیات و کامپیوتر علاقه مند باشد و قدرت تجزیه و تحلیل خوبی داشته باشد. همچنین باید همچون یک رومه نگار از ذوق نویسندگی، کنجکاوی، صبر و حوصله زیاد برخوردار باشد.

موقعیت شغلی در ایران:

امروزه فناوری های ارتباطی در روابط اجتماعی داخلی و بین المللی نقش روز افزون و بسیار مهمی دارد. در این میان، فارغ التحصیلان مطالعات ارتباطی و فناوری اطلاعات، به دلیل آشنایی با مخاطب و علایق آن، ترکیب مخاطبان، فنون نشر، فرایند تولید وب، فناوری های جدید چاپ الکترونی و چگونگی استفاد از نرم افزارهای رایانه ای نشر می توانند در رسانه های الکترونیکی مشغول به کار شوند.

درس های این رشته در طول تحصیل:

دروس پایه:
مبانی جامعه شناسی، کاربردی رایانه در علوم ارتباطات، اصول علم اقتصاد، مبانی تاریخ اجتماعی ایران، آمار مقدماتی، آمار در علوم اجتماعی، زبان تخصصی، اقتصاد ایران، روان شناسی اجتماعی، اصول علم ت، کلیات حقوقی، حقوق اساسی، روش های تحقیق در علوم اجتماعی، اصول روابط و سازمان های بین المللی، نظریه های جامعه شناسی، اصول سازمان و مدیریت، اندیشه های ی در قرن بیستم.

دروس اصلی:
مبانی ارتباط جمعی، ارتباطات بین المللی، ارتباطات ی، مبانی ارتباطات انسانی، تحلیل محتوای پیام های ارتباطی، ارتباطات تصویری، نظریه های ارتباطات اجتماعی، گرافیک و صفحه آرایی در مطبوعات، تکنولوژی های ارتباطی، مبانی جامعه اطلاعاتی، افکار عمومی و وسایل ارتباط جمعی، مبانی ارتباطات و توسعه، حقوق ارتباط جمعی، شیوه نگارش فارسی در مطبوعات.

دروس تخصصی:
مبانی مطالعات ارتباطی و فناوری اطلاعات، تاریخ ارتباطات در ایران، اصول اقتصاد در ارتباطات، سازمان های بین المللی ارتباطات، اصول مدیریت ارتباطات، مبانی ت گذاری و برنامه ریزی ارتباطات، شناخت مخاطبان، اصول نشر و آموزش الکترونی، سنجش افکار عمومی، آشنایی با روش های کیفی پژوهش های ارتباطی، مطالعات موردی، زبان تخصصی، فرهنگ و فناوری ارتباطات، نظریه جامعه اطلاعاتی.

تاثیر عجیب موسیقی غمگین روی روان. 

 موسیقی غمگین گوش کنیم یا نه؟

اخیرا تحقیقی انجام شده که نشان می‌دهد چرا موسیقی غمگین روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شود و اصلا چرا مردم به موسیقی غمگین گوش می‌دهند. در مغز و بدن ما هنگام شنیدن این نوع موسیقی چه اتفاقی می‌افتد؟ 

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از BBC، به نظر می‌رسد این مسئله که چرا بعضی از ما آهنگ‌های غمگین را دوست داریم ریشه بیولوژیکی داشته باشد. پروفسور دیوید هورون David Huron از دانشگاه اوهایو تحقیقی در این منطقه انجام داده در مورد این‌که چرا بعضی موسیقی غمگین را دوست دارند و بعضی دیگر اصلا آن را دوست ندارند و حتی شنیدن آن را نمی‌توانند تحمل کنند. او معتقد است این مسئله به دلیل ترشح یک هورمون است.

پروفسور هورون می‌گوید: یکی از چیزهایی که برای من جالب بود تفاوت بین افرادی بود که به موسیقی غمگین گوش می‌دهند و عاشق آن هستند و کسانی که از آن بدشان می‌آید. تحقیقات ما نشان داد که این مسئله به دلیل وجود هورمونی به نام پرولاکتین است. وقتی کسی گریه می‌کند در بدن او پرولاکتین آزاد می‌شود؛‌ این ترشح پرولاکتین احساس بهتری به او می‌دهد و او را آرام می‌کند.

اما این هورمون چگونه آزاد می‌شود؟ او توضیح می‌دهد: کسانی که از گوش دادن به موسیقی غمگین لذت می‌برند پرولاکتین زیادی ترشح می‌کنند و کسانی که این کار را ناراحت‌کننده و بی‌فایده می‌دانند و نمی‌خواهند آن را بشنوند، احتمالا وقتی به آن گوش می‌دهند به اندازه کافی در بدن آنها پرولاکتین آزاد نمی‌شود. 

بنابراین پرولاکتین هورمونی است که حال ما را خوب می‌کند و به ما احساس آرامش می‌دهد. اگر وقتی به موسیقی غمگین گوش می‌دهیم در بدن ما این هورمون آزاد شود، حس خوبی پیدا خواهیم کرد، اما اگر آزاد نشود یا به اندازه کافی نباشد، آنچه از موسیقی غمگین دریافت می‌کنیم فقط ناراحت شدن است و کمکی در بهتر شدن حال ما نمی‌کند.

پس نهایتا به این نتیجه می‌رسیم که همه احساسات ما از جمله احساسی که بعد از شنیدن موسیقی غمگین داریم، تحت تأثیر هورمون‌ها هستند.

همشهری آنلاین 

بیوگرافی ابوالحسن صبا استاد موسیقی.

زندگینامه ابوالحسن صبا

ابوالحسن صبا

تولد: ۱۲۸۱ یا ۱۴ فروردین ۱۲۸۲ ظهیرالاسلام تهران

ملیت: ایران 

مرگ: ۲۹ آذر ۱۳۳۶(سن:۵۵ سال) تهران

ساز(ها): ویولن، سه‌تار، سنتور، تنبک، نی، کمانچه، پیانو، تار

زندگی ابوالحسن صبا :

ابوالحسن صبا، فرزند ابوالقاسم کمال‌السلطنه در سال ۱۲۸۱ خورشیدی در خانواده‌ای آشنا به موسیقی و اهل ادب متولد گردید. پدرش، کمال‌السلطنه، پزشک، ادیب و دوست‌دار موسیقی بود. او سه‌تار می‌نواخت و اولین استاد پسرش بود.

ابوالحسن صبا نخستین پویه‌های موسیقی را از پدرش فرا گرفت. او نزد میرزا عبدالله فراهانی، درویش خان و علی‌نقی وزیری تار و سه‌تار، نزد حسین هنگ‌آفرین ویولن، نزد حسین اسماعیل‌زاده کمانچه، نزد علی اکبرخان شاهی سنتور، نزد اکبرخان نی و نزد حاجی خان ضرب را آموخت.

او در جوانی به مدرسه کمال‌الملک رفت و نقاشی را فرا گرفت. هم‌چنین، در رشته‌هایی مانند سوهان‌کاری، نجاری، ریخته‌گری، معرق‌کاری و خاتم‌کاری مهارت کسب کرد که بعداً در ساختن آلات موسیقی به کار بست. ابوالحسن صبا، آثار نیما و هدایت را می‌خواند و با نیما و شهریار روابط نزدیک داشت.

ابوالحسن صبا و دوستان موزه صبا

ابوالحسن صبا، در سال ۱۳۱۱ با یکی از شاگردان خود با نام منتخب اسفندیاری کوه نور، دختر عموی نیما، ازدواج کرد که حاصل این ازدواج، سه دختر به نام‌های غزاله، ژاله و رکسانا می‌باشد. ابوالحسن صبا در سال ۱۳۳۶ و به علت ناراحتی قلبی در سن ۵۵ سالگی درگذشت و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. بعد از مرگ، بر طبق وصیت او، خانه‌اش در ۲۹ آبان ۱۳۵۳، توسط دانشکدهٔ هنرهای زیبا به موزه تبدیل شد.

این موزه که در سال ۱۳۸۳ به کوشش نوهٔ استاد سبا خویی، که آنقدر پیگیر ماجرای مرمت خانه و موزه شد تا بالاخره کار نتیجه داد به وضعیت فعلی‌اش رسیده مهمان هنردوستان ایرانی است. سبا فرزند رکسانا آخرین و کوچک‌ترین دختر استاد صبا و اسماعیل خویی ست و دستی به تار دارد و فعالیت‌های هنری مادربزرگش را در کار تهیه مزون لباس‌های محلی ایرانی ادامه می‌دهد. سبا خویی در حال حاضر مجری اتاق خبر تلویزیون من و تو ۱ و یکی از برنامه‌سازان این شبکه تلویزیونی است. نوه دیگر استاد صبا ابوالحسن میر ولی پسر غزاله دختر بزرگ استاد است که مانند پدر بزرگ به آموزش موسیقی مشغول است.

ابوالحسن صبا پس از سال‌ها کوشش و پرورش شاگردان فراوان در ۲۹ آذر سال ۱۳۳۶ دیده از جهان فروبست و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.

ابوالحسن صبا استاد موسیقی ایرانی، آهنگ‌ساز و نوازندهٔ سرشناس ایرانی بود

فعالیت هنری:

ابوالحسن صبا در سال ۱۳۰۲ در مدرسهٔ عالی موسیقی که توسط علی‌نقی وزیری بنیان گذاشته شده بود، مشغول به تحصیل شد. صبا در ۲۲ سالگی دانشجوی ممتاز و تک‌نواز برنامه‌های مدرسهٔ عالی موسیقی شد و مورد احترام و تشویق اساتید و دوستانش قرار گرفت. نخستین اثر ضبط‌شدهٔ صبا قطعهٔ زرد ملیجه با ویولن بود که در میان دو بند سرود ای وطن با صدای روح‌انگیز در سال ۱۳۰۶ در قالب صفحه تولید شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت.

ابوالحسن صبا، در سال ۱۳۰۶ از طرف استاد علینقی وزیری مأمور شد تا در رشت مدرسه‌ای مخصوص موسیقی تأسیس کند. او نزدیک ۲ سال در رشت ماند و در آنجا ضمن آموزش موسیقی، به روستاها و کوهپایه‌های شمال رفت و به جمع‌آوری آهنگ‌های محلی پرداخت و ارمغان‌هایی از این سفر به همراه آورد. آهنگ‌های دیلمان، رقص چوبی قاسم‌آبادی، کوهستانی و امیری مازندرانی یادگار این دوره از زندگی اوست. 

ابوالحسن صبا در نواختن همه سازهای موسیقی ردیف چیرگی پیدا کرد و تمام سازهای ایرانی همچون سنتور، تار، سه‌تار، تنبک، نی، کمانچه، ویولن و نیز پیانو را در حد استادی می‌نواخت ولی ویولن و سه‌تار را به عنوان سازهای تخصصی خود برگزید. سپس در مدرسه عالی موسیقی به شاگردی علی‌نقی وزیری درآمد و تکنواز ارکستر او شد.

در سال ۱۳۱۸ که رادیو تهران تأسیس شد، ابوالحسن صبا در رادیو به کار نوازندگی پرداخت ولی همچنان در هنرستان موسیقی مشغول آموزش و پژوهش در زمینهٔ موسیقی بود و در اواخر عمر نیز در منزلش کلاس موسیقی دایر کرده بود و به علاقه‌مندان آموزش می‌داد. 

ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی؟

چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی؟

شهریار در سوگ مرگ ابوالحسن صبا.

ابوالحسن صبا، چهل سال تمام ساز نواخت، تعلیم داد، در ارکسترها شرکت کرد، کتاب نوشت و درتمام جریان‌های موسیقی ایران تأثیر مستقیم و مثبت داشت. وی در تمام رشته‌های موسیقی ایران و حتی سایر هنرها همچون ساختن ساز و نقاشی و ادبیات مهارت داشت، زبان انگلیسی می‌دانست و دانشنامهای جامع از علم و عمل موسیقی ایرانی بود.

مکتب نوین موسیقی ایرانی که از درویش خان آغاز شده بود با صبا به اوج رسید و شاگردان صبا نیز پیرو راه او شدند.

شاگردان ابوالحسن صبا:

حسین تهرانی، حسن کسایی، داریوش صفوت، فرامرز پایور، منوچهر صادقی، غلامحسین بنان، لطف‌الله مفخم پایان، علی تجویدی، جهانگیر کامیان، همایون خرم، اسدالله ملک، رحمت‌الله بدیعی، ساسان سپنتا، ابراهیم قنبری مهر، اسماعیل چشم آذر، مهدی خالدی، مهدی مفتاح، حبیب‌الله بدیعی، محمد طغانیان دهکردی، شهریار، بابک رادمنش، حسین خواجه امیری (ایرج)، پرویز یاحقی و فرهاد فخرالدینی از شاگردان صبا بودند.

همه چیز درباره ی ابوالحسن صبا

آثار ابوالحسن صبا:

از صبا صفحات بسیاری حاوی تکنوازی‌ها و همنوازیهای او منتشر شده‌است که مهارت فوق‌العاده او را در نواختن ویولن نشان می‌دهد. هم‌چنین نوارهای خصوصی بسیاری پر کرده که مرجع هنرجویان و گویای تسلط فوق‌العاده او در نواختن سه‌تار است.

از استاد صبا، سه دوره آموزش ویولن، چهار دوره تعلیم سنتور، یک دوره تعلیم تار و سه‌تار منتشرشده و باقی آثار او هنوز منتشر نشده‌اند.

شعر، سرود با آهنگ‌سازی حسین ملک است نیز از اوست. صبا نخستین موسیقی‌دان ایرانی است که موزهای ویژه از او (منزل شخصی صبا) تأسیس شده و به نام خود او در خیابان ظهیرالسلام تهران واقع است.

روی هم رفته کارهای به‌جا مانده از استاد ابوالحسن صبا را می‌توان این گونه دسته‌بندی کرد:

مستقل:

کتاب دوره اول، دوم، سوم ویلون 

کتاب دوره اول و دوم، سوم، چهارم سنتور 

کتاب دوره اول سه تار 

غیرمستقل 

سلوی ای وطن کتاب دستور ویلون وزیری

چهار مضراب سه گاه، کتاب دستور ویلون وزیری

رنگ بیات ترک، کتاب ۲۳ قطعه ضربی

پیش درآمد ترک، ۱۸ قطعه پیش درآمد

نوید بهار، کتاب اول ویلون

چهار مضراب ساده در ماهور، کتاب اول ویلون

دستور ضرب

ردیف کامل آوازهای ایرانی

چهار مضراب نوا

الهام گرفته از موسیقی محلی

دیلمان (دشتی)

امیری یا مازندرانی (دشتی)

زرد ملیجه (دشتی)

به زندان (شوشتری)

در قفس (دشتی)

رقص چوپی (افشاری)

کوهستانی (دشتی)

بیتوته

تعریف موسیقی

تصاویر جتی با سرعت ۱۲ برابر سرعت صوت.

محقق کانادایی طرحی از مدل مفهومی جت مافوق صوت را رونمایی کرده که با سرعتی ۱۰ برابر سرعت صوت پرواز می کند.

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،از دیرباز سرعت، یکی از آرزوهای همیشگی انسان بوده، در نتیجه به دنبال کشف راه حل های جدیدی برای محقق کردن این آرزو است. تصور کنید روزی فرا برسد که فاصله بین نیویورک و لندن را تنها در یک ساعت بپیمایید؟ حتی تصور طی این مسیر در مدت زمانی کوتاه نیز لذت بخش است. طرح اولیه و مفهومی از هواپیمای جدیدی با نام Skreemr رونمایی شده که می تواند با سرعتی معادل 10 برابر سرعت صوت پرواز کند.

منبع:مهر

خبرگزاری تسنیم